สำนึก-อู๋ ธรรพ์ณธร

วันที่มีเธออยู่เคียงกาย ไม่เคยได้บอกว่ารัก... วันที่เธอได้จากกันไป เพิ่งอยากจะบอกว่ารัก... เพิ่งรู้เมื่อสูญเสีย เมื่อสายไป จะร้องไห้แค่ไหน.. ก็ย้อนเวลาไม่ได้ หากฉันคิดสักนิด ในหัวใจ... คงไม่ต้องโทษตัวเอง ที่ละเลย มีเพียงเงากับความว่างเปล่า ให้บอกให้กล่าวว่ารัก... ไม่มีเธอให้บอกแล้ว ต่อให้บอกสักกี่ล้านที เธอคงจะไม่ได้ยิน เสียใจที่ไม่เอาไหน ทำไมเพิ่งมาสำนึกตัว ทำไมต้องรอให้สายไป... ทำไมต้องรอให้เสียเธอ ทั้งที่รู้ว่าเธอ ก็รักกัน... ผิดที่ปล่อยให้เธอเดียวดาย ไม่กอดไม่บอกว่ารัก ผิดที่อยู่กับสิ่งลวงตา เข้าใจว่าเธอไม่รัก... เพิ่งรู้เมื่อสูญเสีย เมื่อสายไป จะร้องไห้แค่ไหน.. ก็ย้อนเวลาไม่ได้ หากฉันคิดสักนิด ในหัวใจ... คงไม่ต้องโทษตัวเอง ที่ละเลย มีเพียงเงากับความว่างเปล่า ให้บอกให้กล่าวว่ารัก... ไม่มีเธอให้บอกแล้ว ต่อให้บอกสักกี่ล้านที เธอคงจะไม่ได้ยิน เสียใจที่ไม่เอาไหน ทำไมเพิ่งมาสำนึกตัว ทำไมต้องรอให้สายไป... ทำไมต้องรอให้เสียเธอ ทั้งที่รู้ว่าเธอ ก็รักกัน...