กวีบทเก่า-Paradox

[ti:กวีบทเก่า] [ar:Paradox] [al:On The Rainbow] [by:] [offset:0] [00:01.13]กวีบทเก่า - Paradox [00:06.87]Written by：นิติพงษ์ ห่อนาค [00:13.94]แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่าน ได้เห็นในบทกวี [00:21.03] [00:22.23]แค่อ่านแล้วทิ้งมันไปไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน [00:29.27] [00:30.37]ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่าคือความรักที่กลายเป็นเศร้า [00:36.40] [00:38.56]อ่านไปก็งั้นงั้น เรื่องราวที่ซ้ำซ้ำ [00:41.38] [00:42.14]อ่านไปยังขำซ้ำเติมเรื่องเก่า [00:45.56] [00:46.41]ต้องมีคนสมหวังต้องมีคนชอกช้ำ [00:49.61] [00:50.51]ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยวกับเรา [00:53.67] [00:58.85]จนวันที่เขาลืมเราจู่จู่ความเหงาก็เกิดมี [01:05.49] [01:06.96]กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวีได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล [01:14.03] [01:15.06]ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า [01:17.59] [01:18.96]คือความรักที่กลายเป็นเศร้า [01:21.05] [01:23.23]อ่านไปอย่างช้าช้าเรื่องราวคนช้ำช้ำ [01:26.28] [01:26.86]แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา ไม่เคยจะนึกฝัน [01:32.26] [01:33.24]จะเจอเองซักครั้งกับความผิดหวัง [01:36.30] [01:37.05]ต้องเจ็บต้องเหงาเก็บความหมายทุกตอน [01:41.52] [01:42.33]เก็บอักษรทุกตัว ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน [01:47.73] [01:48.51]ให้มันช้ำไปอีกให้มันช้ำเข้าไป [01:51.65] [01:52.31]ให้มันสาแก่ใจให้ช้ำกว่านี้ [01:55.81] [02:16.25]อ่านไปอย่างช้าช้า [02:17.01] [02:17.98]เรื่องราวคนช้ำช้ำแต่มันตอกย้ำ ซ้ำเติมใจเรา [02:23.16] [02:24.06]ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองซักครั้ง [02:27.19] [02:28.08]กับความผิดหวังต้องเจ็บต้องเหงา [02:31.39] [02:32.20]อ่านไปอย่างช้าช้ารักมันช้ำช้ำ [02:35.42] [02:36.32]แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา [02:39.41] [02:40.26]ไม่เคยจะนึกฝัน [02:41.48] [02:42.30]จะเจอเองซักครั้งกับความผิดหวัง [02:45.57] [02:46.27]ต้องเจ็บต้องเหงา ต้องเจ็บต้องช้ำ [02:53.67] [02:54.37]เป็นอย่างตัวเรา